Niedziela biblijna (26.04.09) - nabożeństwo Słowa

Ks. Zbigniew Czerwiński, Lublin
NABOŻEŃSTWO SŁOWA BOŻEGO
Temat : PRZYMIERZE

  Wstęp

            Będziemy dzisiaj uczestniczyć w Nabożeństwie Słowa Bożego zwanego czasem Godziną Biblijną. We wstępie do „Biblii Tysiąclecia” Ks. Kardynał Stefan Wyszyński zacytował słowa proroka Amosa: Oto idą dni, mówi Pan, i puszczę głód na ziemię: Nie głód chleba, ani pragnienia wody, ale słuchania Słowa Bożego (Am 8,11) i życzył. „Oby wszyscy głodni Słowa Żywota poszli za natchnieniem Ezechiela: Zjedz tę księgę, a idź i mów...(Ez 3.1). Na mocy przyjętych sakramentów Chrztu i Bierzmowania słowa te odnoszą się do każdego z nas. Mamy iść głosić Słowo Boże wszystkim, którzy są tego słowa głodni i których Bóg postawi na naszej drodze. Byśmy byli do tego zdolni, trzeba aby zrealizowało się w nas słowo z proroka Ezechiela: Zjedz tę księgę. Dzisiaj będziemy mieli do tego okazję. Nie będziemy wam mówić jakichś teoretycznych wiadomości na temat Pisma Świętego ale pomożemy wam niejako „pokosztować i zjeść” kilka fragmentów Biblii. Podobnie gdy ktoś przygotuje smaczny tort, to nie opowiada według jakiego przepisu został przygotowany, ile zużyto mąki, jajek, cukru i innych składników, ale kroi ten tort i daje każdemu skosztować. Ważne jest by każdy z nas próbował „zjeść” te fragmenty Biblii, które wam przedstawimy. Stanie się to wtedy, kiedy będziemy próbowali te fragmenty Pisma Świętego niejako „przyłożyć” do naszego życia, kiedy spróbujemy zobaczyć swoje życie w ich świetle, co one o tym życiu mówią, czy któryś z tekstów mnie cieszy, czy może zasmuca i wzywa do nawrócenia lub o czymś mnie poucza. Można powiedzieć, że teksty biblijne będziemy czytać naszym sercem.
           Fragmenty Pisma Świętego, które wam przedstawimy będą dotyczyły tematu: PRZYMIERZE. Bóg bowiem chce jak najściślej wejść z nami we wspólnotę życia, abyśmy zrozumieli, że zawsze chce być Bogiem bliskim każdemu z nas. Ta chęć Boga streszcza się w słowie przymierze.  Na przywitanie celebransa zaśpiewamy pieśń: Niechaj z nami będzie Pan...  CZYTANIE I
a)                     WprowadzenieNajpierw zobaczymy moment, w którym Izraelici po wyjściu z Egiptu dotarli do stóp góry Synaj i rozłożyli się tam obozem. Był to najważniejszy moment w ich historii., Wycisnął on niezatarty ślad na życiu religijnym i narodowym  Ludu wybranego. Posłuchajmy jak to wydarzenie opisuje Księga Wyjścia. 
b)                     Tekst: Wj 19, 1-6; 24, 3-8
c)                      Śpiew: Rzekł Pan do Pana mego...     CZYTANIE II
a)                     WprowadzenieIzraelici zawarli z Bogiem przymierze. Ich historia jednak była jednym pasmem niewierności temu przymierzu. Dlatego prorocy zapowiadają Ludowi wybranemu utratę niepodległości i własnej ziemi. Będzie to konsekwencja zerwania przymierza z Bogiem. Z ogólnej katastrofy ocaleje tylko nieznaczna część narodu, tak zwana święta Reszta. Prorok Jeremiasz zapowiada, że z tą Resztą Bóg zwiąże się kiedyś Nowym Przymierzem, które trwać będzie na wieki.
b)                              Tekst: Jr 31, 1-7. 31-34
c)                               Śpiew: O niewysłowione szczęście zajaśniało...   CZYTANIE III
a)                               WprowadzenieMy chrześcijanie jesteśmy ludem, z którym Bóg wszedł w wiekuiste przymierze miłości. Z tego powodu św. Piotr odnosi do nas chrześcijan te same wspaniałe określenia, które dawniej odnosiły się do Ludu wybranego, z racji zawarcia przymierza z Bogiem pod górą Synaj.
b)                              Tekst: 1 P 2,1-10
c)                               Śpiew: Uwielbiaj, duszo moja...  CZYTANIE IV
a)                               WprowadzenieNowe Przymierze, które zapowiadali prorocy Bóg zawarł z całą ludzkością. Pośrednikiem tego Przymierza był Jezus Chrystus. Przypieczętował On to Przymierze własną krwią, przelaną w ofierze krzyżowej. Wieczystą pamiątką ustanowienia tego Nowego Przymierza jest Eucharystia, czyli Msza święta. W znakach sakramentalnych uobecnia ona śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa.
b)                              Tekst: Łk 22, 1. 14-20, 39-44
c)                               Śpiew: Sław, języku, tajemnicę...  ECHO SŁOWA

           Mam nadzieję, że przynajmniej niektórzy z was, doświadczyli tego, iż któryś z proklamowanych dzisiaj tekstów Pisma Świętego jakoś do nich przemówił, rzucił światło na ich życie, wzbudził jakieś „echo” w sercu. Zapraszamy więc teraz, aby trzy czy cztery osoby podzieliły się tym „echem”, żeby pomóc innym w przyjęciu Słowa Bożego.  HOMILIA

       Na początku naszej liturgii śpiewaliśmy: Chcemy zgłębiać Słowa treść, braciom je radośnie nieść...Przez cały czas, kiedy dzisiaj słuchaliśmy Bóg pozwalał nam zgłębiać treść Słowa Bożego, abyśmy mogli otrzymać światło na nasze życie a także radośnie nieść to światło bliźnim, których Bóg stawia na naszej drodze, pozwala spotykać się z nimi. Słyszeliśmy, że Bóg w historii zbawienia starał się wpoić Izraelitom przekonanie, że oni spośród wszystkich narodów ziemi mają być Jego własnością. Mają być ludem przez Niego specjalnie wybranym i ukochanym, któremu dane będzie żyć w serdecznej i poufałej wspólnocie z Nim. Dlatego Bóg tak pokierował wypadkami pod górą Synaj, aby Izraelici pojęli, że Bóg wchodzi z nimi w  p r z y m i e r z e. Przymierze to ma być podobne do układów, które w tamtych czasach potężni władcy starożytnych mocarstw zawierali z mniejszymi i słabszymi książętami. Inicjatywa takiego układu zawsze wychodziła od potężniejszego. Przymierze, które proponował było wyrazem specjalnej jego dobroci i życzliwości. Z pierwszego czytania mogliśmy się przekonać, że przymierze Boga z ludem Izraelskim zostało zawarte według takiego właśnie powszechnie wtedy przyjętego schematu. Potomkowie Abrahama mogli wtedy zrozumieć, że spotkał ich niesłychany zaszczyt. Bóg, Władca Wszechświata zapragną związać się z nimi w specjalny sposób. On będzie ich uważał za swój wybrany lud, otoczy ich opieką, darzył pomyślnością i w przyszłości da im cudowną ziemię na własność. Izraelici zaś wiedzieli będą musieli być posłuszni Bogu. Zobowiązali się do tego mówiąc: Wszystkie słowa, jakie powiedział Pan, wypełnimy (Wj 24, 3). Od tej pory lud ten stara się być oddany wyłącznie służbie Boga.
                Mimo, że pierwsze przymierze z Bogiem zostało zerwane, Boży plan zbawienia ludzi nie został udaremniony. W drugim czytaniu słyszeliśmy dzisiaj, że Bóg kiedyś zawrze z ludźmi Nowe Przymierze. Będzie ono trwałe i bardziej duchowe. Przymierze to przestanie być tylko przepisem zewnętrznym. Bóg przez proroka powiedział: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu (Jr 31, 33). To Nowe Przymierze zostało zapoczątkowane przez Chrystusa. Przez Niego Bóg osobiście nawiązał kontakt z ludźmi. Znakiem zawarcia tego przymierza nie była już krew zwierząt ofiarnych, ale Krew Chrystusa przelana na krzyżu. Jezus nazwał ją Krwią Nowego Przymierza. Przymierze to stało się dzięki temu przymierzem wieczystym.
                Od tej pory Bóg wszedł z całą ludzkością w najściślejszą wspólnotę. Chrystus poprzez Sakramenty święte dzieli się z nami swoim życiem i udziela nam Ducha Świętego, który przemienia nas na nowych ludzi, a w przyszłości zapewnia nam miejsce w niebie, w domu naszego boskiego Ojca. Dlatego możemy odnieść do siebie słowa, które kiedyś odnosiły się do ludu Izraelskiego: Lecz wy będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym (Wj 19,6).  Z tekstu św. Piotra, możemy zrozumieć, że słowa te zawierają dzisiaj w sobie o wiele głębszą i bardziej radosną treść. Jesteśmy ludem na własność przeznaczonym, ale już na zawsze, na całą wieczność. Jesteśmy też narodem świętym, ale stopień tej świętości jest o wiele większy, święty Bóg jest bowiem dla nas o wiele bliższy. Jesteśmy też królestwem kapłanów. Jednak to nasze kapłaństwo wykonujemy w łączności z Chrystusem, Najwyższym Kapłanem i w łączności z Jego najdoskonalszą ofiarą, która uobecnia się w każdej Eucharystii, czyli Mszy świętej. Razem z ofiarą Chrystusa składamy Bogu w darze także samego siebie.
                Trzeba nam jednak pamiętać o słowach, które do nas skierował św. Piotr: Odrzuciwszy więc wszelkie zło, wszelki podstęp i udawanie, zazdrość i jakiekolwiek złe mowy, jak niedawno narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego, niesfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu (1P 2,1). Znaczy to, że trzeba nam najpierw wzrastać w coraz głębszym poznawaniu osoby Jezusa przez studium Ewangelii a potem układać swoje życie kierując się duchem tej Ewangelii poddając się Duchowi Świętemu. Wtedy i w naszym życiu spełnią się wszystkie błogosławieństwa i obietnice dane przez Boga tym, którzy są wierni Jego Przymierzu.  MODLITWA WIERNYCH

Celebrans
: Do Boga, naszego Ojca, który poprzez Jezusa Chrystusa zawarł z nami Nowe Przymierze, zanośmy nasze prośby i błagania:

1.       Za Kościół święty Boga żywego,za lud Nowego Przymierza,aby ustami i czynem śpiewał Bogu pieśń uwielbienia;
2.       Za wszystkich ludzi na ziemi,aby usłyszeli wezwanie Boga,który chce z nimi zawrzeć przymierze miłości;
3.       Za wszystkich katolików oziębłych duchowo, którzy trwają w grzechu, aby znaleźli czas na pogłębianie swojej wiary, i otrząsnęli się z letargu duchowego;                              
4.    Za naród, z którym Bóg pod Synajem zawarł przymierze, aby przyjął i uwierzył w Jezusa Chrystusa, który jest spełnieniem proroctw i figur Starego Testamentu;
5.       Za nas tutaj zgromadzonych,abyśmy całym swoim postępowaniem okazywali,że jesteśmy narodem świętym i ludem wybranym 

Celebrans
: Boże, który krwią Chrystusa przypieczętowałeś nowe i wieczyste przymierze z całą ludzkością; spraw, prosimy, aby Twoim świętym ludem i królestwem kapłanów stali się wszyscy ludzie.Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.  RYT KOŃCOWY ( ewentualnie)Może być nim odnowienie przyrzeczeń Chrztu św. ( Jak w Wielką Sobotę)a także śpiew: Com przyrzekł Bogu przy chrzcie raz... Ks. Zbigniew Czerwiński, Lublin

TOP