czwartek Kwi 18th, 2024

Miłość Prawa (Pwt 30, 10-14) 15 Niedziela Zwykła C

Księga Powtórzonego Prawa to dzieło teologiczne, którego centralnym tematem jest przymierze z Bogiem. Rozważany fragment wyraźnie wskazuje na to, że został zredagowany po niewoli babilońskiej, w czasach odnawiania kultu i powrotu do Bożych przykazań.

Człowiek jest jednak wolny i stoi przed wyborem pomiędzy drogą życia i drogą śmierci. Odrzucając Boga i Jego przymierze skazuje się na nieszczęścia, przekleństwa, które na niego spadną. Jednym z nich jest wygnanie i niewola. Doświadczenie wygnania i niewoli jest wezwaniem dla ludu, aby powrócił do Pana Boga swego. W takim właśnie duchu należy odczytywać wezwanie aby słuchać głosu Boga.

Ze słuchania rodzi się przestrzeganie poleceń. Owocem słuchania i przestrzegania jest powrót do Boga, z całego serca i całej duszy. Bez najmniejszej dwuznaczności dostrzegamy, że Bogu nie chodzi o inny rodzaj więzi, jak miłość: będziesz kochał Pana, Boga twego z całego serca, z całej duszy ... . Kończące zdanie znajduje zaś szczególne odniesienie do zdania Pawła Apostoła, który uczył: Jeżeli wiec ustami swoimi wyznasz, ze Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, ze Bóg wskrzesił Go z martwych, osiągniesz zbawienie (Rz 10, 9). Największym problemem wydaje się jednak stwierdzenie, że polecenie nie jest poza moim zasięgiem i nie przekracza moich sił. Natychmiast przypominam sobie Pawła, który pisał: Nikt bez pomocy Ducha nie może powiedzieć Panem jest Jezus (1 Kor 12, 3).

Podobnie jak w każdej ludzkiej relacji, zwłaszcza rodzinnej, słowa kocham cię niewiele znaczą jeśli nie towarzyszą im czyny ukazujące miłość, przywiązanie, serdeczne uczucie, tak samo w relacji do Boga na nic zda się powtarzanie wierzę, kocham, wielbię, wyznaję jeśli nie są one powiązane z ich zewnętrznymi znakami, zwłaszcza tymi, które Jan Ewangelista ukazuje, jako kluczowe dla misji Kościoła, czyli miłość i jedność wierzących w Chrystusa. Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie jest w duchu liturgii Kościoła najbardziej naturalnym komentarzem do przykazań Bożych. Braterska miłość i miłosierdzie to przejawy obecności Ducha Świętego, w życiu wierzących. To On, Duch nie jest ani w niebiosach, ani poza morzami, ale Bóg udziela Go hojnie tym, którzy o Niego proszą (por. Łk 11, 13).

ks. Maciej Warowny

TOP