Dlaczego Piotr jest Skałą? (Mt 16, 13-19) Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła

Wyznanie wiary Piotra oraz powierzenie mu władzy kluczy poprzedzone są pytaniem o to, kim jest Jezus dla ludzi, a kim dla Jego uczniów? Ale jest jeszcze kontekst tego pytania, miasto Cezarea Filipowa. Miasto kultów pogańskich, gdzie czczono bożka Pana.

Miasto ludzkiej chwały, bowiem jego nazwa miała głosić cześć cesarza rzymskiego. Miasto zbudowane na krzywdzie Nabatejczyków, którzy umierającemu bezpotomnie królowi iturejskiemu zapłacili za te tereny, ale August oddał je we władanie Herodowi Wielkiemu. Po śmierci Heroda Wielkiego tereny te przypadają jego synowi, Filipowi, który zakłada miasto nazwane później Cezareą Filipową. To za sprawą żony Filipa, Herodiady, zostaje zabity Jan Chrzciciel. Ta część historii jest już w Ewangeliach. Jakie współczesne miejsce, w dobie globalizacji, może być porównane do Cezarei? Jakie miejsce kumuluje w sobie władzę pieniędzy, pychę władców, bałwochwalcze kulty, ludzką krzywdę i zgorszenie moralne? Bowiem w takim miejscu także dziś Jezus stawia nam to samo pytanie, które postawił swoim uczniom.

Za kogo uważają ludzie Syna Człowieczego? Kim On jest dla finansistów, prezesów, ministrów czy posłów? Kim jest Syn Człowieczy dla znanych z mediów aktorów, prezenterów, gwiazd i dziennikarzy? Kim Jest Syn Człowieczy dla twoich kolegów z pracy, dla twoich przełożonych czy też podwładnych? Kim jest Syn Człowieczy dla osób z twojej rodziny czy też dla twoich sąsiadów? Jezus nie przez przypadek prowadzi uczniów do fundamentalnego wyznania wiary poprzez uświadomienie sobie odpowiedzi, które nas otaczają. Słuchamy, podziwiamy, zazdrościmy albo krytykujemy, ale czy wiemy, kim dla tego człowieka jest Jezus, co on o Nim myśli? Jezus jest Drogą, Prawdą i Życiem. Dlatego ani prawdy, ani życia, ani sposobu na szczęśliwe życie nie znajdziemy u tych, którzy Go odrzucają, nie znają, ignorują lub mają o Nim fałszywe wyobrażenia.

Natomiast sercem dialogu Jezusa z uczniami jest pytanie: „A wy, za kogo Mnie uważacie?” Piotr w Cezarei, a ja w mojej współczesnej „Cezarei” władzy pieniądza, ludzkich ambicji, pychy i wszelkiego bałwochwalstwa, mam dać Jezusowi odpowiedź, kim On jest dla mnie. Moje zazdrości i światowe pragnienia, ambicje i egocentryczne szukanie samo-dowartościowania oraz zabieganie o popularność muszą być skonfrontowane z prawdą o Synu Człowieczym. Piotr odpowiada: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego.” Ty jesteś odpowiedzią na najgłębsze pytania. Ty jesteś sensem i celem życia, Jedynym, który daje szczęście i wolność. Tylko Ty i nikt inny. Odpowiedź Piotra jest opozycją wobec idolatrii świata. Nasza odpowiedź nie może być inna. W niej ma się zawierać zwycięstwo wiary nad pożądliwościami świata. „Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca.” – napisał Jan Apostoł. Jaka jest więc moja odpowiedź?

Piotr wyznaje wiarę w Jezusa, Syna Bożego, Mesjasza. Jednak nie czyni tego mocą „ciała i krwi”, mocą swego człowieczeństwa, swej inteligencji, studiów, doświadczenia życiowego czy przebiegłej analizy. Ojciec, który jest w niebie mu to objawił. A on przyjął i uznał to objawienie. Piotr staje się skałą, na której Chrystus może budować swój Kościół tylko i wyłącznie dzięki temu, że wbrew katechezie świata, wbrew władzy politycznej, wbrew ludzkim ambicjom i pożądliwościom, przyjął objawienie Ojca. Kościół jest budowany przez Chrystusa nie na ludzkiej inteligencji, ale na zaufaniu temu objawieniu. Kościół domowy może być wznoszony wyłącznie na skale zaufania Ojcu. Rodziny nie buduje się pieniędzmi, tyranicznym autorytetem czy wizjami wspaniałej przyszłości. Ani parafia, ani żadna wspólnota kościelna także nie są owocem ludzkich strategii. Skałą, na której wznoszony jest Kościół (rodzina, parafia, zgromadzenie zakonne, wspólnota chrześcijańskiego życia) jest Piotr. Piotr, ojciec rodzin, proboszcz, przełożony, który słucha tego, co Ojciec niebieski objawia. Słucha i wyznaje, nawet w centrach współczesnych „Cezarei”.

Skała przywodzi na myśl zakończenie Kazania na Górze. Budowanie na piasku lub skale. Ale idźmy w głąb tego porównania. Przecież piasek kiedyś też był skałą. Skałą, która zwietrzała pod wpływem deszczów, wichur, zmian temperatur, itd. Bóg buduje Kościół na skale, moce piekielne go nie przemogą. Natomiast jeśli skałę, którą czyni Bóg, aby wznosić świątynię z żywych kamieni, wystawimy na działanie atmosfery „tego świata”, jego ideologii i jego idolatrii, to strach pomyśleć, co stanie się ze skałą. Jeśli rodzinę, parafię czy cały Kościół chcemy tworzyć według reguł tego świata, pieniędzmi, ambicjami, rywalizacją i ukrytą przemocą, zadufaniem w moc naszego rozumu, to szybko się okaże, że ze skały został piasek. Czyż nie w ten sposób atakuje dziś demon? Kościół wierny Piotrowi pozostanie niepokonany do końca czasów, ale ileż kościołów domowych, wspólnot i parafii legnie w gruzach, kiedy skała, ufność objawieniu otrzymanemu od Ojca, zamieni się w piasek mód, ideologii, „modernizacji” przykazań i „uwspółcześniania” Ewangelii, „aby Kościół nadążał za postępem”.

Władza otrzymana przez Piotra nie jest ani przywilejem, ani zaszczytem, ani docenieniem zasług. Ona jest służbą. Moc władzy Piotra przekracza moc każdej ludzkiej władzy. Czyż nie jest to Dobrą Nowiną dla nas, tak często przestraszonych tym, co czynią ziemskie władze? Kościół ma władzę pochodzącą z nieba i otwierająca człowiekowi niebo. Moc tej władzy jest już widoczna tu, na ziemi. To dlatego wyznanie Piotra dokonuje się w kontekście konfrontacji. Aby Piotr otrzymał władzę najpierw wyznaje, że władza Jezusa przekracza wszystkie ziemskie władze. Posłuszny natchnieniu Ojca staje się fundamentem Kościoła, niezniszczalnego znaku wspólnoty Boga z człowiekiem, niemożliwego do zniszczenia miejsca komunii zbudowanej na przebaczeniu grzechów i doświadczeniu życia wiecznego. Władza Piotra to znak nieustannej misji, jaką Kościół ma wobec świata, ale także moc, aby przeciwstawić się światu i jego pożądliwościom, wiernie krocząc za Bogiem.

ks. Maciej Warowny

• Następny artykuł