Można dojść do wniosku, że im człowiek lepszy, im bliżej Boga tym więcej nieszczęść na siebie ściąga. Może rzeczywiście dobro bywa prześladowane, jak Pan Jezus. Jest coś pociągającego w tym myśleniu. Generalnie coś się jednak we mnie buntuje przeciw takiemu patrzeniu na życie. Po pierwsze nie bardzo mi się spieszy z dojrzewaniem do dobra, jeśli ma to czynić moje życie coraz gorszym. Po drugie trudno mi przyjąć, że dobre znaczy słabsze i bardziej bezbronne. Wreszcie po trzecie Pan Jezus wcale taki bezbronny nie był. Okazji do utraty życia mu nie brakowało, a mimo tego bez większego trudu ich unikał. Dopiero w pewnym, niemalże wybranym przez siebie momencie zdecydował się przyjąć krzyż.
        Jak więc wyjaśnić ten mocno obecny w życiu niektórych ludzi wiatr w oczy, te kłody pod nogi, to wspinanie się coraz bardziej pod górkę? Myślę, że powodów jest wiele. Dziś chciałbym powiedzieć o jednym. Niektórzy otrzymują od życia więcej ciosów niż inni, ponieważ sami te ciosy prowokują. Zdaję sobie sprawę, że ta teza brzmi dość brutalnie. Nie zmienia to jednak faktu, że w odniesieniu do niektórych jest prawdziwa jest. W związku z tym stawiam sobie pytanie, co takiego zyskują ludzie ściągający na siebie różnego rodzaju nieszczęścia? Mimo, że nadal zasmucam się doniesieniami o złym losie,niesprawiedliwości i ludziach złej woli, stawiam sobie kolejne pytanie: jak to robią, w jaki sposób prowokują innych, aby ich prześladowali?
        Po co mi odpowiedzi na te pytania? Ponieważ nie chcę samemu sobie tłumaczyć złym losem i ludzką złością tego, co w gruncie rzeczy zależy od mojego postępowania. Złego losu, ani złych ludzi nie zmienię. Wierzę natomiast, że mogę zmienić siebie i przestać prowokować innych do zadawania mi ciosów, jeśli właśnie to prowokowanie jest przyczyną moich nieszczęść. Wierzę, że w pewnych sytuacjach to, czy będę ofiarą, czy nie zależy ode mnie. W innej sytuacji nie chcę dać się wciągnąć w grę, w której mój bliźni będzie odgrywał ulubioną przez siebie rolę ofiary, a ja będę mu służył jako oprawca. Dziwne, że tak się między ludźmi może dziać? Dziwne i co gorsza trudne do zmiany, bo w wielu wypadkach zupełnie nieświadome.

Ks. Wiesław Błaszczak SAC, Ośrodek Terapeutyczno-Szkoleniowy (OTS), Lublin