Wilfried Becher - 100 lecie Fatimy – orędzie wielbiące Serce Maryi i wzywające do pokuty (KUL, 15.05.2017)

W roku 2017 stawiamy sobie pytanie: Dlaczego kruszą się podwaliny naszego świata? Odpowiedź otrzymujemy od poprzedniego papieża Benedykta XVI: „Świat stracił swój punkt podparcia, czyli życie z Bogiem”. Królowa Różańca Świętego w Fatimie wskazuje nam drogę wyjścia z tego światowego kryzysu.

W Fatimie kieruje do nas słowa pociechy: Na koniec moje niepokalane serce zatriumfuje.

Spójrzmy jakie rocznice przypadają na rok 2017:

  • rocznica reformacji Lutra i jego „oderwania się od Rzymu”,
  • rocznica powstania ruchu masońskiego mającego na celu „oderwanie się od chrześcijaństwa”,
  • rocznica rosyjskiej rewolucji październikowej, której celem było „odejście od wiary w Boga”,
  • rocznica wydarzeń na pl. Świętego Piotra: masoni wołali: „Szatan będzie rządził w Watykanie”,
  • rocznica założenia Dzieła Niepokalanej przez Maksymiliana Kolbe, bohatera obozu Auschwitz,
  • rocznica wielkich niepokojów społecznych w Portugalii,
  • rocznica pomocy udzielonej przez Matkę Boską w Fatimie.

Papież Pius IX ogłosił 8 grudnia 1854 r. dogmat o Niepokalanym Poczęciu, który Maryja potwierdziła wobec wizjonerki Bernadetty Soubirous cztery lata później, w 1858 r. w Lourdes słowami: Ja jestem Niepokalane Poczęcie.

Czcząc serce Maryi, czcimy też serce Jezusa. Tak więc na wielkim placu w Fatimie przy kaplicy objawień wznosi się monument Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Niebo nieraz za pośrednictwem Matki Bożej, ale też i Jezusa, w cudowny sposób ingerowało w historię. Tak było podczas bitwy morskiej pod Lepanto, gdy tureccy muzułmanie zagrażali Europie. Wspomnieć trzeba tu także skierowaną przeciw Turkom odsiecz wiedeńską.

Po krótkim wprowadzeniu do orędzia fatimskiego oczywisty wydaje się sformułowany w jednym zdaniu postulat: Jezus chce wprowadzić na świecie cześć mego Niepokalanego Serca.

Anioł pokoju w 1916 roku

Zaczęło się to już w 1916 r., gdy Anioł Portugalii ukazał się trojgu prostym, niewykształconym pastuszkom. Byli to: Łucja dos Santos (10 l.), jej kuzyn Franciszek Marto (9 l.) i jego siostra Hiacynta Marto (7 l.). Anioł modlił się z nimi o przebaczenie za brak wiary w świecie i zadośćuczynienie za bluźnierstwa i zniewagi skierowane przeciw Bogu. Dał im przykład adoracji Najświętszego Sakramentu.

Wskazówka na temat wymaganego zadośćuczynienia

W Fatimie niebo zażądało m.in. modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia. Dlatego wiele rodzin przebywa pieszo odległość nawet 150 km do Fatimy i oczywiście taką samą drogę powrotną do domu. Wciąż jeszcze niosą oni na głowie swój bagaż, nocują na kocach na placu modlitwy lub na trawnikach.

Na placu modlitwy portugalscy pielgrzymi idą na kolanach ok. 400 m do pięknej figury Madonny Fatimskiej w kaplicy objawień.

Ojciec Luis Kondor SVD, wicepostulator procesu beatyfikacyjnego pastuszków z Fatimy, powiedział w 1988 r.: Z przeprowadzonej wśród pielgrzymów ankiety wynika, że 88% z nich odbywa pokutę w duchu orędzia fatimskiego oraz w intencji nawrócenia Rosji.

Kult Niepokalanego Serca Maryi

Z Biblii znamy zwiastowanie archanioła Gabriela Zachariaszowi i Maryi, objawienie aniołów pasterzom na polu po narodzinach Jezusa. O Maryi możemy przeczytać, że zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.

Wielcy święci stanowili wzór okazywania czci Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi.

Zajmijmy się więc kultem Niepokalanego Serca Maryi i Jej prośbą, by obchodzić nabożeństwa przebłagalne w pierwsze soboty miesiąca.

O znaczeniu tego kultu przekonana była zwłaszcza Hiacynta:

  • Powiedz wszystkim ludziom, że Bóg daje nam łaski za pośrednictwem Niepokalanego Serca Maryi,
  • Powiedz wszystkim ludziom, że ludzie muszą je uprosić przez to Serce,
  • Powiedz wszyskim ludziom, że Serce Jezusa chce, aby obok Niego wielbiono Niepokalane Serce Maryi.

Hiacynta i Franciszek zmarli w 1919 i 1920 roku. Łucja miała jeszcze „jakiś czas” (do 2005 r.) pozostać na ziemi, aby rozpowszechniać kult Niepokalanego Serca Maryi. Uczęszczała do szkoły, a potem wstąpiła do klasztoru w Tui (Pontevedra).

10 grudnia 1925 r. (święto NMP Loretańskiej) Matka Boska ukazała się ponownie Łucji. W świetlistej chmurze zobaczyła ona Dzieciątko Jezus. Maryja wskazała na serce w koronie cierniowej, które trzymała w drugiej ręce. Dzieciątko Jezus powiedziało: Miej współczucie z Sercem Twej Najświętszej Matki, otoczonym cierniami, którymi niewdzięczni ludzie je wciąż na nowo ranią, a nie ma nikogo, kto by przez akt wynagrodzenia te ciernie powyjmował.

Maryja powiedziała: Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewdzięczność stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy

przez pięć miesięcy w pierwsze soboty

* przystąpią do sakramentu pokuty,

* przyjmą Komunię Świętą,

* odmówią jeden różaniec,

* odprawią przez piętnaście minut rozmyślanie nad tajemnicami różańcowymi

* czyniąc to wszystko w intencji zadośćuczynienia.

Na pytanie siostry Łucji o rodzaj zniewag Jezus odpowiedział jej później:

  • bluźnierstwa przeciwko Jej Niepokalanemu Poczęciu,
  • bluźnierstwa przeciw Jej dziewictwu,
  • bluźnierstwa przeciw Jej boskiemu macierzyństwu, gdy jednocześnie nie chce się uznać Jej za Matkę ludzi,
  • bluźnierstwa tych, którzy wpajają w serca dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść do Niej,
  • bluźnierstwa tych, którzy znieważają Ją bezpośrednio w Jej świętych wizerunkach.

Ogłoszenie sobotnich nabożeństw przebłagalnych do Niepokalanego Serca Maryi stanowi centralny punkt orędzia fatimskiego.

Co nastąpiło potem?

Dzieciątko ukazało się siostrze Łucji ponownie 15 lutego 1926 r. Zapytało ją wtedy: A ty rozpowszechniasz po świecie to, o co Matka Boża cię prosiła?

Łucja zapytała, czy spowiedź nie może być ważna przez kolejne 8 dni. Jezus odpowiedział jej: Tak, spowiedź mogłaby być ważna jeszcze dłużej, jeśli oni przyjmując Mnie są w stanie łaski uświęcającej i mają intencję wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu Maryi.

W październiku 1928 r. s. Łucja napisała do biskupa Leirii: Dobry Bóg uskarża się w swym nieskończonym miłosierdziu, że nie może już znieść zniewag skierowanych przeciw Niepokalanemu Poczęciu Maryi Panny. Mówi, że z powodu tego grzechu wiele dusz pójdzie do piekła, i obiecuje je uratować, jeśli będą praktykowane nabożenstwa w intencji zadośćuczynienia Niepokalanemu Sercu Maryi.

29 maja 1930 r. Pan powiedział do s. Łucji: Niepokalane Serce Maryi skłoniło mnie, by prosić o ten mały akt wynagrodzenia, i ze względu na to wynagrodzenie poruszyć moje miłosierdzie, aby przebaczyło tym duszom, które miały nieszczęście Ją obrazić.

W Fatimie dowiedziałem się przed laty o związanym z tym zdarzeniu: Pewnego dnia s. Łucja zobaczyła w klasztornym ogrodzie chłopca bawiącego się piłką. Zapytała go: Czy wolno ci bawić się tu piłką? Chłopiec odpowiedział na to: Czy poleciłaś biskupowi to, o co prosiła cię Moja Matka? Łucja nie widziała już potem tego chłopca.

19 marca 1939 r. s. Łucja napisała do P. Aparicio: Od praktykowania tego nabożeństwa połączonego z zawierzeniem Niepokalanemu Sercu Maryi zależy wojna lub pokój na świecie. Dlatego tak bardzo pragnęłam ich upowszechnienia. Przede wszystkim jednak dlatego, że taka jest wola naszego dobrego Boga i naszej Matki niebieskiej.

  1. Łucja napisała w końcu marca 1939 r. do jednego ze swych spowiedników, co zlecił jej Pan: Żądaj i domagaj się znów, by rozpowszechniano wynagradzającą komunię w pierwsze soboty miesiąca ku czci Niepokalanego Serca Maryi.

W jednym z listów do biskupa von Gurza s. Łucja napisała 27 maja 1943 r.: Nasz Pan powiedział do mnie: Bardzo pragnę rozpowszechnienia czci Niepokalanego Serca Maryi, gdyż jest to Serce kochające i przyciąga dusze do Mnie; to płonące ognisko, które wysyła na świat promienie Mojego światła i miłości. To niewyczerpane źródło, z którego tryskają na świat zdroje żywej wody Mego miłosierdzia.

Czy Bóg może mówić w bardziej zrozumiały sposób?

III.

Żądanie poświęcenia Rosji

Tymczasem w Rosji po rewolucji bolszewickiej rozpoczął się pod rządami Lenina proces budowania społeczeństwa bezklasowego. Stosując terror i obozy pracy dążono do ustanowienia „dyktatury proletariatu”. Powstał Związek Sowiecki, w którym za czasów Stalina życie straciło wiele millionów ludzi. Prześladowano Kościół, mordowano księży.

  1. Łucja doznała następnego wielkiego objawienia 13 czerwca 1929 r. Zobaczyła wtedy mistyczną tajemnicę Trójcy Przenajświętszej. Zrozumiałam, że została mi przekazana tajemnica Trójcy Przenajświętszej. I otrzymałam natchnienie na temat tej tajemnicy, którego mi jednak nie wolno wyjawić. Ta wizja przypomina trochę objawienie Jezusa siostrze Faustynie Kowalskiej w Krakowie.

Matka Najświętsza powiedziała do s. Łucji: Przyszła chwila, w której Bóg wzywa Ojca św., aby wspólnie z biskupami całego świata poświęcił Rosję memu Niepokalanemu Sercu, obiecując uratować ją w ten sposób. Tyle dusz zostaje potępionych przez sprawiedliwość Bożą z powodu grzechów przeciwko mnie popełnionych. Przychodzę przeto prosić o zadośćuczynienie. Ofiaruj się w tej intencji i módl się.

13 maja 1931 r. portugalscy biskupi poświęcili Portugalię Niepokalanemu Sercu Maryi. Kardynał-patriarcha Lizbony był przekonany, że uchroniło to Portugalię przed drugą wojną światową i komunistycznym zagrożeniem.

Także biskup Leirii zwrócił się w 1937 r. do papieża: S. Łucja prosi mnie, aby poinformować Waszą Świątobliwość, że według objawienia z nieba, dobry Bóg obiecuje zakończyć prześladowania w Rosji, jeśli Wasza Świątobliwość raczy dokonać wraz z wszystkimi biskupami katolickimi uroczystego i publicznego aktu zadośćuczynienia i poświęcenia Rosji Najświętszym Sercom Jezusa i Maryi, oraz zatwierdzi i zaleci praktykę wynagradzającą pierwszych pięciu sobót miesiąca.

  1. Łucja ponownie pisze: Nie chcieli usłuchać mojej prośby?... Jak król Francji będą żałować, lecz będzie za późno. Rosja rozszerzy swoje błędy po całym świecie, wywołując wojny, powodując prześladowania Kościoła. Ojciec święty będzie bardzo cierpiał.

Wspomnienie o królu Francji jest nawiązaniem do wizji Jezusa z objawienia św. Małgorzaty Marii Alacoque w XVII wieku. Król Ludwik XIV nie spełnił życzenia Jezusa, by poświęcić siebie i Francję Najświętszemu Sercu Jezusa. 100 lat później doszło do wywołanej przez masonów rewolucji francuskiej, a jego następca, Ludwik XVI, został w 1792 r. pozbawiony władzy i ścięty. Skutki tej rewolucji odczuwamy boleśnie do dziś.

Powróćmy jednak do zapowiedzi straszniejszej wojny. Brzmiała ona tak: Gdy zobaczycie noc rozświetloną nieznanym światłem, wiedzcie, że

W nocy z 24 na 25 stycznia 1938 r. pomiędzy godziną 20 i 23 można było zaobserwować w całej Europie zachodniej widoczne dla wszyskich ciemnoczerwone światło wpadające w fiolet. Adolf Hitler widział to światło. W pamiętnikach Alberta Speera można przeczytać wypowiedziane przez Hitlera słowa: To oznacza krew.

Konferencja monachijska zorganizowana 29 września 1938 r. (święto Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała) obudziła w Europie nadzieję na pokój. Współsiostry Łucji głośno okazywały radość, s. Łucja jednak jej nie podzielała. Powiedziała potem: Ja jednak wiedziałam, że było inaczej.

6 lutego 1939 r. Łucja napisała: Nasz Pan dał mi do zrozumienia, że czas łaski (…) powoli dobiega końca. Wkrótce wybuchnie wojna. Obiecał Portugalii szczególną ochronę Niepokalanego Serca ze względu na poświęcenie jej Niepokalanemu Sercu Maryi, którego dokonali portugalscy biskupi wraz z całym ludem.

Papież Pius XI nie reaguje. Jakaż to odpowiedzialność, spełnić lub nie spełnić życzenie Boga!

Z tego powodu biskup Leirii ustanowił dla swojej diecezji dwa lata później, już za pontyfikatu nowego papieża Piusa XII, obchód pięciu pierwszych sobót miesiąca.

IV.

Druga wojna światowa

Ponieważ żądania niebios nie zostały spełnione, 1 września 1939 r. w dniu napaści hitlerowskich Niemiec na Polskę wybuchła druga wojna światowa.

Hitler wypowiedział wojnę Rosji w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa 22 czerwca 1941 r.

Kardynał sekretarz stanu Eugenio Pacelli został papieżem (Pius XII) 2 marca 1939 r., a 31 października 1942 r. sam przeżył w ogrodach watykańskich „cud słońca“, który trójka dzieci widziała 13 października 1917 r. w Fatimie.

31 października 1942 r., w 25. rocznicę objawień fatimskich, Pius XII – po wielokrotnych naciskach siostry Łucji ‑ w nadanym przez Radio Watykańskie przesłaniu do narodu portugalskiego poświęcił świat Niepokalanemu Sercu Maryi. Uczynił to jednak nie wspominając o Rosji i bez udziału biskupów całego świata.

  1. Łucja postawiła Matce Bożej podczas późniejszego objawienia dwa pytania:

Czy przyjęłaś zawierzenie dokonane przez biskupów portugalskich 13 maja 1931 r.? Odpowiedź brzmiała: Tak! z uwagą, że dzięki temu Portugalia nie została wciągnięta w drugą wojnę światową.

Czy zawierzenie świata przez papieża nastąpiło zbyt późno? Odpowiedź: Tak, podobnie jak wtedy we Francji.

Chociaż zawierzenie świata przez Piusa XII nastąpiło zbyt późno i niezgodnie z poleceniem, przyniosło ono jednak wielkie owoce, powodując przełom w przebiegu wojny.

Po tym wydarzeniu Niemcy nie wygrały już żadnej bitwy, a mocarstwa alianckie odnosiły zwycięstwa we wszystkich bitwach przeciwko Rzeszy Niemieckiej i Japonii:

  • lądowanie wojsk amerykańskich i brytyjskich Afryce Płn. (operacja „Torch” 7/8 listopada 1942 r.)
  • odzyskanie ważnych strategicznie wysp na Pacyfiku (Guadalcanal)
  • utworzenie kotła stalingradzkiego (19 listopada 1942 r.)

To wszystko wydarzyło się w ciągu zaledwie dziewiętnastu dni!

W święto Niepokalanego Poczęcia (8 grudnia 1942 r.) nastąpiło oficjalne i uroczyste zawierzenie ludzkości Niepokalanemu Sercu Maryi przez papieża Piusa XII w bazylice św. Piotra w Rzymie, znowu jednak bez wspominania o Rosji i bez łączności ze wszystkimi biskupami na świecie. Potem rozpoczęła się jednak decydująca bitwa pod Stalingradem, zakończona 2 lutego 1943 r. (w święto Matki Boskiej Gromnicznej).

Od tej pory przegrane bitwy Hitlera zbiegały się z datami uroczystości lub świąt maryjnych:

  • 13 maja 1943 r. (dzień fatimski) ‑ zakończenie wojny w Afryce
  • 15 sierpnia 1943 r. (Wniebowzięcie NMP) ‑ Niemcy utraciły Sycylię
  • 9.1943 r. (Narodzenie NMP) ‑ kapitulacja Włoch
  • 13 maja 1944 r. (dzień fatimski) ‑ Niemcy straciły Krym
  • 15 sierpnia 1944 r. (Wniebowzięcie NMP) – lądowanie Amerykanów koło Tulonu (Francja)
  • 12 września 1944 r. (święto Imienia Maryi) – wkroczenie Amerykanów do Niemiec koło Akwizgranu.
  • 13 lutego 1945 r. (dzień fatimski) ‑ brytyjskie bombardowanie Drezna (25.000 ofiar).
  • 8 maja 1945 r. (wówczas święto Archanioła Michała – patrona Niemiec) ‑ kapitulacja Niemiec
  • 15 sierpnia 1945 r. (Wniebowzięcie NMP) ‑ kapitulacja Japonii koniec wojny w Azji.

W czasie drugiej wojny światowej ok. 60 – 65 milionów ludzi straciło życie w wyniku bezpośrednich działań wojennych. Ta szacunkowa liczba nie obejmuje osób zmarłych z powodu skutków wojny. Ponad 21 milionów ludzi zostało wypędzonych ze swojej ojczyzny.

Po drugiej wojnie światowej

  1. Od września 1948 r. o. Petrus Pavlicek OFM (†1982) po powrocie z francuskiej niewoli nawoływał w Wiedniu do pokutnej krucjaty różańcowej. Inicjatywa ta trwa do dzisiaj.

Starania Austrii o zawarcie umowy międzypaństwowej ze zwycięskimi mocarstwami były bardzo trudne. W grudniu 1954 r. sowiecki minister spraw zagranicznych Mołotow kategorycznie odrzucił taką możliwość. Minister spraw zagranicznych Leopold Figl powiedział do ojca Pavlicka: Teraz możemy się już tylko modlić.

Ok. 320.000 ludzi, od kanclerza Juliusa Raaba po ulicznych zamiataczy, podpisało deklarację, że będą odmawiać bolesne tajemnice różańca, dopóki Armia Czerwona nie wycofa się z Austrii.

Wielkim zaskoczeniam dla całego świata było podpisanie 15 maja 1955 r. austriackiego traktatu państwowego. O. Pavlicek napisał: Potraktowaliśmy poważnie Matkę Bożą.

W październiku 1955 r. (miesiąc różańcowy) ostatni żołnierz armii okupacyjnej opuścił Austrię.

  1. W październiku 1960 r., podczas kryzysu berlińskiego (wywołanego żądaniem Chruszczowa, aby mocarstwa zachodnie wycofały wojsko z Berlina Zachodniego), biskup Leirii-Fatimy João Pereira Venâncio w porozumieniu z papieżem św. Janem XXIII skierował pismo do wszystkich biskupów świata. Prosił w nim pilnie o przeprowadzenie w nocy 12/13 października (dzień fatimski) akcji modlitewnej, aby pokonać „władzę komunizmu”.

Setki tysięcy pielgrzymów modliły się w Fatimie, niektórzy przeszli boso ponad 500 km. Biskup i jego seminarzyści przeszli 23 km górskich dróg, niektórzy ponad 20 km na kolanach. Błękitna Armia (Światowy Apostolat Fatimski) utworzyła – podobnie jak w Ameryce – w różnych krajach Europy grupy modlitewne, które modliły się w duchu orędzia fatimskiego. Akcja trwa to po dziś dzień.

W tym samym czasie, 12-13 października 1960 r. (dzień fatimski) w Nowym Jorku odbywało się posiedzenie Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Sowiecki przywódca Nikita Chruszczow rozwścieczony słowami filipińskiego delegata, który stwierdził, że ZSRR odebrał wolność narodom Europy wschodniej, zaczął walić butem o pulpit, a potem krzycząc i wymachując pięścią oraz bluźniąc przeciw Bogu (My żyjemy na ziemi nie z łaski Bożej ani waszej, ale dzięki sile i rozumowi wielkiego narodu sowieckiego…) groził „imperialistom”, że wkrótce pokaże im, kto kogo powinien się bać. 12 dni poźniej, 24 października, na kosmodromie Bajkonur w jego obecności przeprowadzono nieudaną, tragiczną w skutkach próbę prototypu międzykontynentalnego rakietowego pocisku balistycznego R-16. Wybuch rakiety przed jej wystrzeleniem zabił prawie stu ludzi i stał się poważnym ciosem dla sowieckiego programu zbrojeniowego. Rakieta nie zadziałała, modlitwa w Fatimie – tak!

  1. Łucja powiedziała 26 grudnia 1957 r. do o. Fuentesa: Upadek ducha religijnego i kapłańskiego jest tym, co najbardziej boli serce Maryi i Jezusa. Szatan wie dobrze, że zakonnicy i kapłani, którzy odstąpili od swego wzniosłego powołania, pociągnęli wiele dusz do piekła. Szatan używa wszelkich podstępów podsuwając przekonanie, że przystąpienie do życia duchowego, zawsze można odłożyć na później.

13 sierpnia 1961 r. (dzień fatimski) rozpoczęto budowę muru berlińskiego, co utrwaliło podział Niemiec.

  1. 25 kwietnia 1974 r. doszło w Portugalii do wojskowego puczu przeciwko autorytarnemu rządowi Marcela Caetano. Komunistyczna „rewolucja goździków“ upadła jednak w listopadzie 1975 r. Kościół wraz z narodem ogłosił akcję modlitewną, a biskupi ponownie zawierzyli kraj Matce Bożej. Zażegnano więc niebezpieczeństwo. Portugalia nie stała się krajem komunistycznym. Było to potwierdenie ze strony niebios, że: Portugalia nigdy nie utraci wiary katolickiej.
  2. Wybór papieża Jana Pawła II 16 października 1978 r. zapoczątkował nową erę. Przerażenie ogarnęło komunistyczny świat. W wigilię Zesłania Ducha Świętego 1979 r. w Warszawie, w obecności setek tysięcy ludzi papież wołał: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi… Rok później narodził się związek „Solidarność”. Zaczęła zmieniać się Polska, a wraz z nią Europa i cały świat.

13 maja 1981 r. (dzień fatimski) – zamach na papieża Jana Pawła II. Jeżeli moje prośby nie będą spełnione, Rosja rozszerzy swoje błędy po całym świecie (…). Ojciec święty będzie bardzo cierpiał. Jan Paweł II odczuł tę niezwykłą ochronę i kochającą troskę, która okazała się silniejsza niż pociski mordercy.

Rok później (13 maja 1982 r.) Jan Paweł II przybył z pielgrzymką dziękczynną do Fatimy. Pocisk, który ranił papieża podczas zamachu, umieszczono w widocznym miejscu korony zdobiącej skronie Matki Najświętszej.

W 1950. rocznicę męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa Jan Paweł II ogłosił Nadzwyczajny Rok Święty Odkupienia trwający od 25 marca 1983 (Zwiastowanie NMP) do 22 kwietnia 1984 (Wielkanoc)

W Rzymie na Placu Św. Piotra, w obecności 2.500 biskupów z całego świata, 25 marca 1984 r. Jan Paweł II dokonał poświęcenia Rosji i świata Niepokalanemu Sercu Maryi. Specjalnie w tym celu sprowadzono z Cova da Iria do Watykanu figurę Madonny Fatimskiej.

Na prośbę papieża poszczególne konferencje biskupów w tym samym czasie dokonały aktu poświęcenia w swoich krajach. Także wielu biskupów prawosławnych modliło się „z oddali” w tej samej intencji. W Watykanie słyszało się głosy: Nawet Niemcy dokonali poświęcenia.

  1. Warto w tym miejscu wspomnieć o kilku interesujących zdarzeniach w Europie Wschodniej.

Prawie dwa miesiące po poświęceniu świata Niepokalanemu Sercu (13 maja 1984 r. – dzień fatimski) w Siewieromorsku, w sowieckiej bazie okrętów atomowych, skąd mogło wyjść uderzenie rozpoczynające III wojnę światową, potężny wybuch w głównym składzie amunicji. Wiele ofiar śmiertelnych. Była to największa katastrofa w dziejach sowieckiej marynarki wojennej po 1945 r. Zniszczeniu uległa większość zmagazynowanych w bazie rakiet, także te przystosowane do przenoszenia ładunków nuklearnych, oraz znaczna część zapasów torped i min. Flota Północna, duma sowieckiej marynarki wojennej, straciła najostrzejsze kły. Do momentu rozpadu Związku Sowieckiego nie odzyskała już pełnej zdolności bojowej.

Następnie doszło jeszcze do siedmiu innych poważnych eksplozji w sowieckich obiektach militarnych, np. w dziesięciu z jedenastu istniejących w Mińsku składów amunicji, w których znajdowały się rakiety typu powietrze-ziemia. 13 czerwca 1984 (dzień fatimski) nastąpiła potężna eksplozja pod Moskwą i jeszcze jedna 25 czerwca koło Schwerina w NRD. W ten sposób przez wiele kolejnych lat atak na Europę Zachodnią stał się niemożliwy.

Przywódca KPZR, Jurij Andropow, zmarł w 1984 r. po dwóch zaledwie latach sprawowania urzędu. Jego następca, Konstantin Czernienko, zmarł po 13 miesiącach. 11 marca 1985 Michaił S. Gorbaczow (ochrzczony!) został kolejnym przywódcą partii i prezydentem. Poprzez politykę transparentności i przekształceń gospodarczych doprowadził on do przemian politycznych. Gorbaczow zrezygnował z agresywnych planów strategicznych i zaczął dialog z Zachodem.

Po zjednoczeniu Niemiec (3 października 1990 r.) ujawniono na podstawie tajnych dokumentów wschodnioniemieckich służb specjalnych („Stasi”), że poprzednicy Gorbaczowa planowali przeprowadzenie wiosną 1984 r. ataku na Europę Zachodnią. Wojska sowieckie miały dotrzeć w ciągu 14 dni do Atlantyku i Morza Śródziemnego.

Nie ulega wątpliwości, że poprzez akt poświęcenia Rosji i świata Niepokalanemu Sercu Maryi, jakiego dokonał papież Jan Paweł II wraz z biskupami 25 marca 1984 r., udało się zapobiec trzeciej wojnie światowej.

  1. Zamordowany przez Niemców w Auschwitz ojciec Maksymilian Kolbe powiedział przed śmiercią: Na wieży Spaskiej na Kremlu, stanie figura Niepokalanej.

Papież Jan Paweł II ogłosił czas pomiędzy 7 czerwca 1987 r. a 15 sierpnia 1988 r. Rokiem Maryjnym. W tymże roku rozpoczęły się w Związku Sowieckim przemiany. W 1988 r. kościoły otrzymały na mocy ustawy o religii gwarancję wolności religijnej oraz możliwość zwrotu budynków kościelnych i tworzenia seminariów duchownych. S. Łucja, odpowiadając na pytanie o przyszłość i pokój na świecie, powiedziała: Popatrzcie na Wschód. A potem dodała: Gorbaczow nie wiedząc o tym jest narzędziem Boga. 13 października 1989 r. (dzień fatimski) odprawiono na Kremlu pierwszą mszę świętą.

  1. Łucja, która zmarła w 2005 r. w wieku 97 lat, w następujacy sposób wypowiedziała się na temat wydarzeń w Europie Wschodniej pod koniec lat osiemdziesiątych: To co dzieje się na Wschodzie, to działanie Boga w świecie, zmierzające do tego, by ocalić go od wojny atomowej, która mogłaby zniszczyć świat.

W październiku 1989 r. rozpoczęła się masowa ucieczka obywateli NRD do zagranicznych ambasad w Europie Wschodniej.

W marcu 1990 r. rozpoczął się rozpad Związku Radzieckiego. Wiele republik sowieckich ogłosiło niepodległość.

3 października 1990 r. nastąpiło – Bogu dzięki - bez ingerencji zbrojnej zjednoczenie Niemiec.

19 sierpnia 1991 r. (rocznica objawienia w Fatimie) doszło w Moskwie do komunistycznego puczu Janajewa przeciwko rządowi Gorbaczowa. Upadek buntu nastąpił 22 sierpnia 1991 r. (wspomnienie NMP Królowej). Politycy związani z puczem popełnili samobójstwo. W trakcie puczu Łotwa i Estonia proklamowały niepodległość, a wkrótce potem uczyniła to także Ukraina i Białoruś.

13 października 1991 r. (dzień fatimski) telewizyjna transmisja na żywo uroczystości w Fatimie z udziałem katolickiego arcybiskupa Moskwy Tadeusza Kondrusiewicza odbierana we wszystkich częściach byłego Związku Radzieckiego i oglądana przez 40 milionów ludzi. Nastąpiły potem dwie powtórki tej transmisji: pierwsza z nich w rocznicę tzw. rewolucji październikowej. Cóż za zmiana! Wcześniej w ZSRR za użycie słowa „Fatima” można było trafić do więzienia.

13 sierpnia 1994 r. (dzień fatimski) ‑ betonowy blok z muru berlińskiego postawiono w Fatimie na płazu objawień. Odbywają się tam regularne modlitwy o pokój oraz modlitwy dziękczynne za zjednoczenie Niemiec.

23 czerwca 2012 r o. Paul Maria Sigl, opiekun duchowy wspólnoty „Rodzina Maryi Współodkupicielki”, podczas wykładu ilustrowanego zdjęciami opowiadał: Michaił Gorbaczow jeszcze przed upadkiem muru berlińskiego wysłał do Jana Pawła II długi list, a 1 grudnia 1989 roku papież przyjął go w Watykanie jako jedynego i ostatniego przywódcę sowieckiego. Przeprosił Ojca Świętego za wszyskie grzechy i zbrodnie popełnione przez Związek Radziecki po roku 1917. Papież zapytał: „Jak się wiedzie Pańskiej żonie?” Gorbaczow otworzył drzwi, stała tam Raisa Gorbaczowa. Gorbaczow podszedł do żony i powiedział do niej: „Chcę ci przedstawić najwyższy autorytet moralny na świecie”. Pani Gorbaczowa znieruchomiała. Papież uśmiechnął się do niej. Ona także spojrzała na papieża. W tym momencie, jak opowiadano, napięcie zniknęło z jej twarzy i nastąpiła ożywiona rozmowa. Na koniec Ojciec Święty podarował jej różaniec. Pani Gorbaczowa mówiła potem, że uległa charyzmie papieża.

Po śmierci żony Gorbaczow z córką raz jeszcze odwiedził papieża. Córka powiedziała papieżowi, że prawie codziennie modliła się z matką na podarownym przez niego różańcu, i pokazała go papieżowi.

Michaił Gorbaczow stwierdził kiedyś na łamach L’Osservatore Romano: Bez niesłychanej siły duchowej chrześcijaństwa nie byłby możliwy upadek komunizmu. Rozwiązanie problemów można znaleźć tylko w sercach ludzi. Papież Jan Paweł II pokazuje, że Bóg jest w sercu człowieka. Prezydent Gorbaczow przyznał, że papież wywarł wielki wpływ na jego myślenie polityczne.

26 grudnia 1991 roku następuje formalne rozwiązanie ZSRR, w jego miejsce powstaje Federacja Rosyjska pod rządami prezydenta Borysa Jelcyna. W Sankt-Petersburgu (dawnym Leningradzie) po 93 latach znowu odbyła się procesja Bożego Ciała. W Rosji utworzono wiele diecezji katolickich.

Taki jest skutek modlitwy różańcowej za Rosję i świat odmawianej przez lata przez miliony ludzi na świecie.

Fatima jest apelem do nas wszystkich, jest powtórzeniem prawdy Ewangelii. Fatima uczy nas o prawdziwych przyczynach braku pokoju w naszych sercach. Tylko wtedy może się zmienić oblicze świata, gdy my się zmienimy.

Fatima stanowi również wielkie zobowiązanie. Orędzie Fatimskie jest poważnym apelem, a nawet pewnym ultimatum Boga wobec ludzi: albo będziemy przestrzegać przykazań Bożych, albo świat będzie staczał się ku otchłani, a otchłań tę możemy rozpoznać słuchając codziennych wiadomości. Orędzie fatimskie nie może jednak być odczytywane jako groźba. To bardzo istotne. Maryja mówi: Jeśli nie spełnicie moich próśb, to…

Poprzez naszą modlitwę i ofiarę możemy stanowić wraz z miłością Chrystusa jedną siłę, która będzie decydowała o przebiegu historii świata. Świat pozostaje pod wpływem nie tylko sił materialnych, lecz bardziej jeszcze zależny jest od sił ducha, serca i miłości. MB Fatimska jest znakiem nadziei i pociechy oraz punktem orientacyjnym dla ludzi. Konieczne są nasze modlitwy i nasze ofiary. Właśnie dziś, w czasach światowego przełomu, musimy trwać przy Słowie Bożym. Być może to, co Maryja ma nam do powiedzenia w Fatimie, brzmi staroświecko, ale jest to w końcu droga do zbawienia.

Przebieg wydarzeń od 1917 r. do dziś pokazuje wyraźnie, że jako chrześcijanie nie możemy opierać naszej nadziei wyłącznie na dyplomacji, zbrojeniach i bezpieczeństwie. Nie możemy oczekiwać gwarancji pokoju od polityków. My sami w dużej mierze ponosimy odpowiedzialność za przyszłość. My współdecydujemy o wojnie i pokoju, szczęściu i niedoli narodów. Orędzie fatimskie pokazuje nam drogę, na której możemy przejąć tę odpowiedzialność: jest to droga modlitwy i ofiary.

W tym kontekście cenna jest wypowiedź o. dra Huberta Pauelsa, oblata św. Franciszka Salezego (†1992), który często bywał w w Fatimie: Tak jak na Wschodzie socjalizm i komunizm załamały się od wewnątrz, tak kiedyś na Zachodzie załamie się od wewnątrz materializm i liberalizm.

Pozwólcie, że postawię następujące pytanie: Czy nie dotyczy to także zagrożenia ze strony islamu?

Słowa papieża Benedykta XVI wypowiedziane 13 maja 2010 r. w Fatimie wydają się szczególnie godne refleksji: „Kto sądzi, że orędzie fatimskie już się wypełniło, jest w błędzie!“

Pomóc może tylko środek tak zalecany przez Matkę Bożą: różaniec. Rozważanie wydarzeń historycznych w aspekcie Fatimy wywołuje zdumienie, kontynuacją – jak już wspomniałem – może być tylko modlitwa i ofiara przebłagalna, jak uczy nas orędzie fatimskie.

Na zakończenie cytat z listu s. Łucji z 19 marca 1940 r do niemieckiego kapłana dra Fischera z Bambergu i jej spowiednika ojca J.B. Goncalvesa SJ: Gdy spędziłam kilka godzin przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, modliłam się w różnych intencjach, a szczególnie w intencji Niemiec. Wtedy w chwilach wewnętrznej jedności poczułam w mojej duszy i usłyszałam: Niemcy wrócą do mojej trzody, ale to potrwa długo. Ta chwila zbliża się – to pewne – ale powoli, bardzo powoli, jednak kiedyś nadejdzie. A wtedy Serca Jezusa i Maryi będą tam panować w pełni chwały. - Jestem głęboko przekonany, że dotyczy to nie tylko Niemiec, lecz całej Europy.

Jeszcze wypowiedź byłego biskupa Ratyzbony, dra Rudolfa Grabera: Skoro wiem, że modlitwą i ofiarą mogę uchronić świat od zagłady całych narodów, dopuściłbym się zbrodni na ludzkości, nie stosując tych środków.

Odmawiajmy więc różaniec, prowadzi on bowiem do spojrzenia na życie Jezusa oczyma Maryi i do życia poddanego Jezusowi i Maryi. Silnym bodźcem do odnowienia wiary może być w naszych czasach odprawianie sobotnich nabożeństw wynagradzających Niepokalanemu Sercu Maryi. Istotne jest przy tym ponowne ożywienie sakramentu pokuty i rozpowszechnienie modlitwy połączonej z rozmyślaniem. Spowiedź stanowi kulminację życia pokuty, anioł w trzeciej tajemnicy fatimskiej wołał: Pokuta, pokuta, pokuta i poprowadził trójkę dzieci ku adoracji Najświętszego Sakramentu. A różaniec? To broń ofensywna Kościoła katolickiego, przed którą drży piekło!

Prof. Wilfried Becher (Kolonia)

TOP