Narodzenie Pańskie "B"(Iz 9,1-3.5-6) (Iz 62,11-12) (Iz 52,7-10) - Dziecię nam się narodziło

echost_jeremiasz            W dzisiejszą Uroczystość Bożego Narodzenia na Mszach świętych odprawianych o różnej porze tego dnia Kościół daje nam aż trzy fragmenty Starego Testamentu. Wydaje się, że szczególnie pełen treści jest fragment czytany na Mszy św. Pasterskiej, który zaczyna się od słów: Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. U proroka Izajasza jest to zapowiedź przyjścia oczekiwanego Mesjasza.  Gdy te słowa czytamy dzisiaj możemy je odnieść do momentu Narodzenia Chrystusa, gdy one się zrealizowały a także do Mszy św., w której uczestniczymy po więcej niż dwu tysiącach lat od tego faktu. W liturgii Eucharystii nie wspominamy tylko tego faktu, ale Boże Narodzenie staje się dla nas obecne dzisiaj i w całej prawdzie możemy śpiewać: Dzisiaj w Betlejem wesoła nowina..., gdyż liturgia sprawia, że stajemy się obecni w Betlejem tak samo, jak byli obecni pasterze, którzy przyszli do stajenki, w której narodził się Jezus.

I dzisiaj bowiem wielu ludzi jest jak ten naród kroczący w ciemnościach. Nie widzą oni faktu, że Bóg ich kocha, że dlatego Bóg posłał na świat swego Syna, aby tej miłości Boga mogli doświadczyć i aby światło tej miłości mogło dla nich zabłysnąć. Nie mając tego światła ludzie są zamknięci w swoim egoizmie i nie widzą w innych swoich braci, swoich bliźnich. Gdy to światło do nich dochodzi pomnaża się ich radość i zwiększa się ich wesele.

Ta radość płynie stąd, że dzięki przyjściu Chrystusa realizują się dalsze słowa Izajasza:  Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy. Teraz jako chrześcijanie uświadamiamy sobie, że prawdziwym naszym ciemiężcą jest duch ciemności,  który wciska do naszych serc swoje kłamstwo, że Bóg nas nie kocha i przez to nakłada na nas ciężkie jarzmo niewoli. Ta niewola wynika stąd, że jesteśmy dziedzicami naszych prarodziców Adama i Ewy i tak jak oni mamy skłonność do tego, co było przyczyną ich grzechu, do braku wiary w to, że Bóg nas kocha. Każdy bowiem nasz grzech ostatecznie wynika z braku tej wiary w miłość Boga albo z poważnego jej osłabienia. Wiedząc o tej niewoli Chrystus przyszedł, aby zniszczyć dzieło złego ducha i mocą Ducha Świętego wyrzucić z naszych serc kłamstwo szatana a dać nam na nowo żywą wiarę w to, że Bóg stale otacza nas swoją miłością, że nas kocha takimi, jakimi jesteśmy.

Dlatego możemy cieszyć się z tego, że w momencie narodzenia Pana Jezusa a także dla nas w dzisiejszej Eucharystii realizują się dalsze słowa proroka Izajasza: Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany. Jak mówi prorok na barkach tego Dziecięcia spoczęła władza nad naszym prawdziwym wrogiem, którym jest duch ciemności i można to Dziecię nazwać imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju.  Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.

W  drugim czytaniu z dzisiejszej uroczystości prorok Izajasz świadomy tej zazdrosnej miłości Boga z radością woła: Oto twój Zbawca przychodzi. Oto Jego nagroda z Nim idzie i zapłata Jego przed Nim. A ludzi którzy przyjmą tego Zbawcę Nazywać będą "Ludem Świętym", "Odkupionymi przez Pana" (Iz 62,11-12). Obecnie, kiedy zrealizowały się zapowiedzi proroka, gdy w osobie Jezusa przyszedł nasz Zbawca ważne jest, aby tego Zbawcę przyjąć do swojego serca, do swojego życia. Wielu ludzi, nawet wierzących w Chrystusa, nie dokonało tego aktu przyjęcia Go jako osobistego Zbawiciela. Dlatego dla nas nas i wielu innych ludzi ważne są dzisiaj słowa zawarte w ostatniej księdze Pisma świętego: Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną.  ( Ap 3,20). Tylko wtedy, gdy otworzymy drzwi Chrystusowi radość Bożego Narodzenia będzie prawdziwa i pełna.

Trzecie czytanie ze Starego Testamentu przeznaczone na dzisiejszą uroczystość zaprasza nas, abyśmy tą radością dzielili się z innymi. Prorok Izajasz woła również dzisiaj do nas: Zabrzmijcie radosnym śpiewaniem.... Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem. Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga (Iz 52,9-10). Zachęca on także nas, abyśmy tę dobrą nowinę o zbawieniu przez Jezusa zanosili do ludzi, których Bóg postawi na drodze naszego życia i z wielkim uznaniem mówi o tych, którzy to czynią: O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: Twój Bóg zaczął królować (Iz 52,7).

Ks. Zbigniew Czerwiński, Lublin

TOP