XXI niedziela zwykła „A”(Iz 22,19-23) - Położę klucz domu Dawidowego na jego ramieniu

 W Izraelu otwieranie i zamykanie bram „domu króla” należało do zarządcy pałacu. Osoba Eliakima jest zapowiedzią funkcji, jaką będzie pełnił święty Piotr Apostoł w Kościele - królestwie Boga. W dzisiejszym pierwszym czytaniu jest mowa o tym, że Bóg odebrał władzę Szebnie, zarządcy pałacu królewskiego, o którym z obrzydzeniem powiedział: zakało domu twego pana (Iz 22,18) a dał ją słudze swemu Eliakimowi, synowi Chilkiasza. Powiedział: Położę klucz domu Dawidowego na Jego ramieniu;  gdy on otworzy, nikt nie zamknie, gdy on zamknie, nikt nie otworzy (Iz 22,22). W Izraelu otwieranie i zamykanie bram „domu króla” należało do zarządcy pałacu. Osoba Eliakima jest zapowiedzią funkcji, jaką będzie pełnił święty Piotr Apostoł w Kościele - królestwie Boga. Chrystus pewnego dnia zapytał swoich uczniów: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? ... Odpowiedział Szymon Piotr: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego. Na to Jezus mu rzekł: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie (Mt 16,13-19).

Piotr otrzymuje klucze do bram Miasta Bożego. Do niego będzie należało otwieranie i zamykanie dostępu do królestwa niebieskiego, za pośrednictwem Kościoła. Piotr jako pełnoprawny zarządca Domu Bożego będzie sprawował dyscyplinarną władzę włączania lub wykluczania z niego. Będzie też kierował wspólnotą Kościoła, podejmując wszystkie konieczne decyzje w dziedzinie doktrynalnej i moralnej. Jego orzeczenia i decyzje będą uznawane w niebie przez Boga. Egzegeza katolicka utrzymuje, że te obietnice odnoszą się nie tylko do osoby Piotra, lecz także do jego następców. Ten prymat Piotra ma się urzeczywistniać przede wszystkim w dziedzinie wiary. Jezus powiedział bowiem do niego: Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę; ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci (Łk 22,31-32).

Każdy z nas w pewnym sensie, na mocy naszego chrztu, ma udział w posłudze Piotra. Musimy jednak bardzo uważać, aby nie dotyczyły nas słowa Jezusa: Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą (Mt 23,13).

Jezus pyta Piotra także o miłość: A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Odpowiedział Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś baranki moje. I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie? Odparł Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś owce moje. Powiedział mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? I rzekł do Niego: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego Jezus: Paś owce moje (J 21,15-17).

Postać Eliakima zapowiada też Mesjasza. Apokalipsa bowiem mówi: Aniołowi Kościoła w Filadelfii napisz: To mówi Święty, Prawdomówny, Ten, co ma klucz Dawida, Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, co zamyka, a nikt nie otwiera (Ap 3,7). Liturgia Godzin w antyfonie do Magnificat w nieszporach 20 grudnia zawiera słowa: „O kluczu Dawida i berło domu Izraela", mówiące o Jezusie Chrystusie.

Świętość jest jednym z centralnych tematów przepowiadania proroka Izajasza, który często nazywa Boga „Świętym Izraela". W jego Księdze jest piękna wizja chwały Bożej: Ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim ... I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały. ... I powiedziałem: Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów! Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, trzymając w ręce węgiel, który kleszczami wziął z ołtarza. Dotknął nim ust moich i rzekł: Oto dotknęło to twoich warg: twoja wina jest zmazana, zgładzony twój grzech. I usłyszałem głos Pana mówiącego: Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł? Odpowiedziałem: Oto ja, poślij mnie (Iz 6,1-8).

Jako członkowie Ludu Bożego jesteśmy powołani, aby do każdego z nas Bóg powiedział: Położę klucz domu Dawidowego na twoim ramieniu.

Ks. Zbigniew Czerwiński, Lublin