Do właściwego odczytania dzisiejszej perykopy należy zwrócić uwagę na jej kontekst poprzedzający i następny oraz na jej strukturę.
Jezus zmierza do Jerozolimy „Gdy dopełniły się dni Jego wzięcia z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem” (Łk 9, 51). Wysyłał przed sobą posłańców, żeby przygotowywały mu drogę w miejscowościach, do których zamierzał przyjść (Łk 9, 52; Łk 10, 1). Od 14 rozdziału Jezus naucza głównie w przypowieściach oraz daje pouczenia komentując różnego rodzaju wydarzenia sytuacyjne i swoje nauczanie kieruje zarówno do swoich uczniów jak i do faryzeuszów i uczonych w Piśmie oraz tłumów. Ważne miejsce stanowią tu trzy przypowieści o miłosierdziu (rozdział 15) gromadzące „wiernych” słuchaczy Jezusa – celników i grzeszników. „Zagubiona owca”, „zagubiona drachma”, „zagubiony syn” - to oni i oni pierwsi otwierają serca dla Pana, „który przyszedł szukać i znaleźć to, co zginęło” (Łk 19, 10). Oni, grzesznicy są celem misji Jezusa i mają stać się celem misji Jego uczniów, dlatego Jezus poprzez dwie przypowieści o nieuczciwym, ale roztropnym rządcy oraz bogaczu i Łazarzu chce oderwać ich serca i na nowo ukierunkować od służenia pieniądzowi (światu) do służenia ludziom (Bogu), wykorzystując do tego celu wszystko co posiadają, aby na Jego wzór zainwestowali całe swoje życie w pozyskiwanie grzeszników dla królestwa Bożego i stali się wiernymi sługami (pracownikami) Boga (Łk 16, 12).
a.
b.
d.
e.