Sobota, 5 października (Łk 10, 17-24)
Prawdziwe powody do radości
W każdym z nas istnieje pragnienie pewnej władzy oraz zadowolenie, jeśli ją posiadamy.
Dla Apostołów takim źródłem radości staje się moc egzorcyzmowania, władza niepochodząca z ich zasług czy starań, ale dar Boga. I nawet tak ewidentny dar człowiek usiłuje zawłaszczyć. Dlatego Jezus musi natychmiast korygować uczniów, wskazując na największy dar, upragniony przez pokolenia proroków, pewność przynależności do Nieba. Bóg dzieli się z człowiekiem swoją naturą, daje mu miejsca w Swej chwale. I dziej się tak zawsze, gdy człowiek zaczyna głosić Dobrą Nowinę.
Zarozumiałość mojej natury prowadzi mnie ku przecenianiu rzeczy drugorzędnych i niezauważaniu tego, co rzeczywiście ważne. Dlatego daj mi pokorę ucznia, abym z radością przyjmował Twoje pouczenia!
ks. Maciej Warowny, © Edycja Świętego Pawła, 2012