Piątek, 5 kwietnia (J 7, 1-2. 10. 25-30)

„Mądry” człowiek

W swej pysze i przekonaniu o ogromie swej wiedzy, człowiek jest w stanie powiedzieć Bogu, co Mu wolno, a czego nie może On zrobić;

gdzie ma się narodzić Mesjasz oraz jakie pochodzenie wyklucza bycie Nim. Ale problem tkwi w tym, że bez Chrystusa nie możemy powiedzieć, że znamy Boga i wiemy, czego dla nas pragnie. Dlatego Jezus wkracza w historię w symbolicznym momencie Święta Namiotów, kiedy lud przypominał sobie, jak jego życie na pustyni było całkowicie zależne od posłuszeństwa Bogu, który jest wierny swym obietnicom, pomimo niewierności ludu.

Kiedy dotyka mnie zarozumiałe przekonanie, że wiem, jak Bóg powinien działać i co powinien uczynić, daj mi, Panie, dziecięcą prostotę wiary, że to Ty wiesz, jak mnie zbawić, jak mnie prowadzić przez pustynię mojego życia.