piątek, 26 września 2008
Egzamin z wiary (Łk 9, 18-22)
Ta ważna scena, opisana w różny sposób w każdej z trzech Ewangelii synoptycznych, wyznacza pewien przełomowy moment w życiu każdego z uczniów Jezusa. Po dłuższym czasie wędrowania śladami Jezusa zdają oni egzamin z wiary, wyznając Go ustami Piotra jako Mesjasza Bożego. Ich wiara jest czymś zupełnie innym, niż mniemanie tłumu. Jest pewnością opartą na osobistym doświadczeniu słuchania Jezusa, dialogu z Nim i uczestnictwie w Jego dziełach.
Natychmiast po zdaniu tej pierwej części egzaminu z wiary, Jezus zapowiada po raz pierwszy swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Wskazuje w ten sposób na drugi, jeszcze trudniejszy etap tego samego egzaminu: konieczność odkrycia i akceptacji – w sposób osobisty ‑ tajemnicy krzyża i zmartwychwstania.
Także my jesteśmy wezwani do pokonania tych samych etapów duchowej drogi: od religijności „socjologicznej”, uznającej Jezusa za „jednego z proroków”, do wyznania Go jako jedynego Pana i Syna Bożego; następnie zaś – od myślenia o Jezusie jako Tym, który ma spełniać nasze oczekiwania i plany (por. Łk 24,21) do wiary, że cierpiący Syn Człowieczy jest Zbawicielem świata, i że osobiste doświadczenie krzyża służy naszemu głębokiemu nawróceniu i zjednoczeniu naszej woli z wolą Boga.
Jak uczniowie idący do Emaus, potrzebujemy bardzo na tej drodze ku wierze dojrzałej, nadprzyrodzonego światła płynącego z Pism i z Łamania chleba.
ks. Józef Maciąg