Wiele z dzisiejszej liturgii słowa przywodzi na myśl sformułowanie ”gdzie skarb Twój tam i serce Twoje”. Masz na głowie kredyty, spłatę samochodu, wrześniową wyprawkę do szkoły, remont mieszkania… trudno myśleć, że to wszystko w gruncie rzeczy jest niewiele warte. Jest jedynie konieczne. Że to tylko „na tutaj”, „na teraz”. Ja, chrześcijanin, jestem na ziemi, w doczesności, na chwilę.  Może na próbę.

Nie dajmy się zwariować. Rzeczy, troski, gonitwy – wszystko to ma wartość ulotną. Zabiera czas i uwagę. Nie dajmy odebrać sobie myśli o Wiecznym Życiu, o pobycie w bliskości Boga. Po śmierci. Nie traćmy z oczu Domu Ojca, do którego mamy przecież wrócić. I najlepiej, z jak najmniejszym uszczerbkiem na duszy.

Wielki Boże, nasz Ojcze. Prowadź nas Do swego domu tak, by nasza droga wiodła jak najbliżej tej, którą dla nas sam zaplanowałeś. Strzeż, byśmy nie pogubili się w wędrówce. Czekaj na nas i nie pozwól nam o tym nigdy zapomnieć. Amen.

Brat Bartek ofm