Słowo na dziś 21.4.2008
Duch Paraklet (J 14,21-26)
Duch Święty w Ewangelii Janowej nazywany jest Parakletos, co w polskim przekładzie bywa tłumaczone niezbyt precyzyjnie jako Pocieszyciel. Tytuł ten znaczy to, co łacińskie advocatus. Oznacza kogoś wezwanego na pomoc, kto staje przy mnie wobec sądu, aby mnie bronić przed potępieniem, wykazywać moją niewinność i słuszność tego, co mówię.
W czwartej Ewangelii zarysowany jest wielki obraz sądu pomiędzy Jezusem posłanym od Ojca, a światem, który odrzuca Jezusa i prześladuje Jego uczniów. Otóż Duch Paraklet (14,16.26; 15,26; 16,7) będzie przy nich nieustannie obecny pośród prób i prześladowań jako serdeczny Przyjaciel, ktoś bliski i zawsze obecny, kto poucza, podnosi na duchu, daje mądrość i wytrwanie. Będzie po prostu kontynuacją obecności samego Jezusa, który najpierw siebie samego nazywa Parakletem, gdy zapowiada Innego Parakleta, który po Jego odejściu będzie posłany uczniom przez Ojca (14,16).
Duch Święty nie przyniesie żadnej nowej ewangelii, ale będzie wprowadzał w serca uczniów słowo Jezusa tak, by stało się on w nich słowem życia. To Duch Święty czyni w nas Ewangelię Jezusa księgą wewnętrzną, sprawia, że powoli zaczynamy spontanicznie myśleć i reagować według tego, co mówił i czynił Jezus!
ks. Józef Maciąg