sobota Kwi 20th, 2024

Widziałam Pana!(25.03.2008)

Wtorek Wielkanocny (25.3.2008)

Widziałam Pana! (J 20,11-18)            

     Spotkanie Marii Magdaleny ze Zmartwychwstałym ma głęboki, symboliczny sens. Widzimy ją najpierw skamieniałą w gorzkim płaczu, wyrażającym ludzką bezradność wobec śmierci Ukochanego. Z tej bezsilnej żałoby pomaga jej wyjść widzenie wnętrza grobu, w którym przebywają dwaj aniołowie w bieli (gr. angeloi – dosł. „zwiastuni”).

    Kim oni są? Istotami niebiańskimi? Raczej nie. To dwaj uczniowie Jezusa – Piotr i drugi Uczeń ‑ którzy w poprzedniej scenie wchodzą do pustego grobu (J 20,6-8) i zostają przeniknięci, przemienieni niewidzialną obecnością Zmartwychwstałego do tego stopnia, że stają się wspólnotą objawiającą Jego samego. Na takie zrozumienie tej sceny pozwala choćby zapowiedź samego Jezusa, że Jego uczniowie w zmartwychwstaniu będą jak aniołowie Boży (Mt 22,30).
   Kościół głoszący kerygmat o Miłości mocniejszej niż śmierć (I czytanie) i przeżywający spotkanie z Panem w sakramentach paschalnych, jest tym miejscem, z wnętrza którego jaśnieje potężne, duchowe światło – obecność Chrystusa. On sam pociąga ku sobie nas, pogrążonych w smutku śmierci, woła po imieniu i przemienia w zwiastunów Ewangelii (aniołów), gotowych zaświadczyć: Widzieliśmy Pana! (por. J 20,18.25)  

ks. Józef Maciąg, Lublin

TOP