W zasięgu ręki Jezusa (29.10.2007)

29 października, poniedziałek - Łk 13, 10-17

W zasięgu ręki Jezusa

        Ewangelia dzisiejsza prowadzi nas do Jezusa uzdrawiającego chorą kobietę. Jezus dokonuje cudu, który dla jednych jest powodem radości, a dla innych krytyki. Ten fragment znajduje swoje pogłębienie w dwóch innych tekstach Łukaszowej Ewangelii: najpierw chodzi o uzdrowienie człowieka z uschłą ręką (6,6-11), a później uzdrowienie człowieka chorego na puchlinę wodną (14,1-6). Wszystkie te uzdrowienia mają wspólny mianownik – Jezus dokonuje tych cudów w szabat. W omawianym fragmencie Jezus naucza w jednej z synagog. Czyni to w dzień szabatu. Jest tam kobieta, która choruje od 18 lat (w. 11). Określenie „duch niemocy” brzmi dość tajemniczo. Dopiero z wyjaśnień samego Jezusa dowiadujemy się jak dramatyczna jest sytuacja tej kobiety. To szatan trzyma ja na uwięzi (w. 16). Wiedział o tym Jezus, dlatego nie proszony przywołuje kobietę i uwalnia od złego ducha (w.12). Cudu tego dokonuje wypowiadając słowa: „Niewiasto jesteś wolna od swojej niemocy” (w. 12), ale także czyniąc gest: „Położył na nią ręce”  (w. 13). Cud, którego Jezus dokonuje sprawia, że uzdrowiona chwali Boga. Ciekawe, że taką samą chwałę mają na swych ustach i w sercu pasterze wracający z Betlejemskiej stajni (por. Łk 2,20). Jezus jednak widzi, że nie tylko kobieta jest chora. Oto dokonany przez niego cud rodzi oburzenie przełożonego synagogi. Jezus widzi, że i ten człowiek jest w potrzebie, dlatego również jemu śpieszy na ratunek wypowiadając mocne: „Obłudnicy” (w. 15). Słowa i czyny Jezusa dla jednych są przyczyną radości, a dla innych zawstydzeniem (w. 17)Panie Jezu! Bądź uwielbiony za to, że:-          obchodzi cię każdy człowiek (kobieta, przełożony, cały lud) i że człowiek jest dla Ciebie zawsze ważniejszy od prawa;-          jesteś tak blisko człowieka w potrzebie jak na wyciągnięcie ręki (w. 13) Prosimy cię schorowani naszymi grzechami, byś nas leczył delikatnie i z troską jak tę kobietę, ale jeśli trzeba, to zdecydowanie i mocno. Prosimy, bo wierzymy, że czynisz to zawsze z miłością.

Prosimy, byśmy i my tak czynili dobro, by inni chwalili Boga, a nie nas. Ty to potrafiłeś! Udzielaj i nam tych łask.

Ks. Andrzej Krasowski, KUL, Lublin

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł