Pierwsza charyzmatyczka - Ks.dr hab. Krzysztof Guzowski

  Współczesne obudzenie charyzmatów zwróciło uwagę teologów na ten szczególny rodzaj łask, które nazywamy również „łaskami działaniowymi”. Charyzmaty wskazują na obecność Ducha Świętego i są niejako objawieniem Jego samego, bo pierwszym Darem jest Duch Święty jako Osoba.
Wszyscy chrześcijanie otrzymują Go w sakramencie chrztu świętego, w którym Duch Święty stwarza w człowieku serce Jezusa, nowego Adama. Łaska chrztu świętego ożywa zawsze, kiedy człowiek świadomie wybiera Boga i zgadza się na Jego wolę, postępuje jak dziecko Boże – na wzór Jezusa. Każdy ochrzczony posiada zatem charyzmaty, ale zazwyczaj są one „nieobudzone”. Charyzmaty (owe dary) budzą się w człowieku i ożywają w momencie, kiedy człowiek wyraża zgodę na to, by jak małe dziecko poddać się prowadzeniu przez Boga. Sytuacja Maryi jest tu wyjątkowa: Ona w mocy Ducha Świętego kształtuje w swoim łonie człowieczeństwo Jezusa (duszę i ciało), Ona w Duchu Świętym kształtuje serce Jezusa (psychikę) jeszcze w swoim łonie, gdyż Jej całe życie jest TAK dla Boga; Jej osoba przez zgodę na wolę Bożą jest środowiskiem duchowego i fizycznego pokoju dla Jezusa; Jej osoba przez gotowość słuchania rozporządzeń Boga jest szczególnym środowiskiem dla charyzmatu proroctwa; Jej czysta wiara i nieskazitelna ufność są szczególnym obrazem charyzmatu wiary, który Kościół będzie nieustannie sobie u Niej wypraszał. UWAGA: więź Maryi z Jezusem była nie tylko fizyczna, ani tylko psychiczna, lecz była nade wszystko więzią tego samego Ducha. Kto zrozumie piękno obecności i naturę działania Ducha Świętego w Maryi i w nas (po chrzcie świętym), nigdy nie przestanie uwielbiać Maryi. To jest wybór Boga, a nie Jej, by stała się Rodzicielką Syna Bożego i przekazicielką Ducha Świętego – czyli pierwszą chrześcijańską Charyzmatyczką. Przeciwstawianie kultu Maryi kultowi Chrystusa wynika chyba z pomijania tej niezwykłej obecności Ducha Świętego w dziejach zbawienia i w każdej (!) osobie ludzkiej, która włączyła się w Boży plan zbawienia. 

 
Sens egzystencjalny

Fakt wylania wielu charyzmatów sprawił, że niektórzy utożsamili życie religijne z nadzwyczajnością, inni natomiast zamknęli się na Ducha Świętego, uważając, błędnie, że charyzmaty są przypisane tylko ruchowi Odnowy. Maryja uczy nas, że nasze życie codzienne, wewnętrzne i zewnętrzne jest przeniknięte miłością Boga, który mnoży przeróżne dary i pomoce, przekształcając naszą psychikę i osobowość na tyle, byśmy w końcu uznali siebie za prawdziwe dzieci Boże. Do ożywania charyzmatów potrzebna jest modlitwa o wylanie Ducha Świętego, połączona z pokornym i ufnym poddaniem własnego życia i własnej mądrości, Bożej wiedzy i Bożej woli. Postać Maryi to niezwykły znak Bożej hojności. Przez Nią Duch Święty udzielał łask nie tylko za życia ziemskiego (to jest natura życia charyzmatycznego), ale i dzisiaj udziela przez Nią tych łask, które nas łączą z Jezusem i dają zbawienie.
 

Módlmy się:
-          do Maryi o większe zaufanie i otwartość na Bożego Ducha
-          z Maryją  za cały Kościół w Polsce by nie popadał w zniechęcenie z powodu nowych wyzwań i krzyży, lecz by przyjął z wdzięcznością dar Ducha Świętego i Jego łaski;
-          jak Maryja, która była zjednoczona z Bogiem Ojcem i Synem nie tylko więzami macierzyńskimi, ale węzłem samego Ducha Świętego. 

Obraz:

Charyzmaty sprawiają, że konkretne osoby są przekazicielami łask Ducha Świętego dla innych. Okazuje się, że Bóg posługuje się pośrednictwem bardzo wielu osób, by przekazywać im swoje dary. Jako kochający Ojciec chce przez to pokazać, że do rozlewania łask (one są darami Miłości) potrzebuje miłości ludzi. Przez macierzyńskie i niepokalane serce Maryi Bóg rozdaje światu najwięcej łask. Nie obawiajmy się zatem, by modlić do Maryi, gdyż w odpowiedzi na Jej dar, Bóg podarował Jej Siebie i przez hojność Jej serca udziela łask ludziom. Podobnie Kościół rozdaje dary, które otrzymuje od Boga.